Hlustið góðu vinir - lögin um Emil í Kattholti

Lag: Georg Riedel

Texti: Astrid Lindgren

Íslensk útgáfa 1 - "sem aldrei brjótið súpuskál" (þýðanda ekki getið):

Hlustið góðu vinir

Hlustið góðu vinir
ég skal segja ykkur sögu
sem er kennd við Emil
og strákapör hans mörg.
Í Beykiskógum Smálanda

bjó hann fyrir löngu
bærinn hans hét Kattholt
og sveitin Skógartjörn.

Já uppátækjum fjöldamörgum
upp á þar hann fann
og Emil það var nafnið hans
já Emil það hét hann.
Tralalallla…

Hlustið góðu vinir
nú skal sögu af því segja
sem að Emil gerði
einn fagran dag í maí.
Upp í topp á fánastöng
hann hífði systur sína
svo hún fengi útsýni
yfir sveit og bæ.

Já það sem hann lét ógert
var ekki kannski margt
og Ida varð að hanga þar
úr degi góðan part.

Nú skuluð þið heyra
hvernig hann í skál með súpu
höfði sínu dýfði
og oní fastur varð.
Og síðan varð að flytja hann
í flýti burt til læknis
því firna mikil eyru
á höfðinu hann bar.

Þið getið varla hugsað ykkur
ærsl hans yfirleitt
sem aldrei brjótið súpuskál
og skemmið ekki neitt.

Þó er varla gerlegt
að greina rétt frá öllum
glöpunum og hrekkjunum
sem hann upp á fann
í smiðjukróknum
hann var látinn hýrast marga daga
hugsið ykkur bara
svo óþekkur var hann.

Í Beykilöndum Smálanda
enginn slíkur var
sem Emil litli í Kattholti
og hvergi neins staðar!

Tralalla…

***

Í sumum útgáfum segir í þriðju síðustu málsgreininni:

"Þið getið varla hugsað ykkur ærls hans yfirleitt
sem aldrei brýtur súpuskál og aldrei skemmir neitt."

Ætla má að það byggi á misskilningi.

***

Útgáfa 2 - "úr sláturdallinum" (þýðanda ekki getið):

Ja, þessi Emil 

Hlustið, góðu vinir, nú skal segja
ykkur sögu,
söguna um strákinn sem
stundum illa lét,
honum líkt var barn ei neitt í
bláum Smálandsdölum,
bærinn var í Hlynskógarsókn og
Kattholt hét.

Já, upp á líku ekki þar
neinn annar strákur fann,
því engum líkur Emil var,
og Emil það hét hann.

Hlustið, góðu vinir, nú skal sögu
um það segja
sem hann Emil gerði einn fagran dag í maí,
upp í Kattholts flaggstöng hann
hífði systur sína
svo hún gæti dinglað í vorsins
milda blæ.

Já, þvílíkt ógnar uppistand,
þó Ídu væri dátt,
þar sveif hún yfir sjó og land
og svona líka hátt.

Nú skal ykkur segja hvernig
okkar væni vinur
var til læknis fluttur, já það var
afleitt mál,
vegna þess að eyrun voru allt of
stór á honum
er hann setti höfuðið niðrí
súpuskál.

Ef súpuskál finnst aðeins ein
er alltaf von á því
að boðið sé að börn ei nein
þar búa megi í.

Hlustið, góðu vinir, nú skal segja
um það sögus
em hann Emil gerði við
kirsuberin fín,
já, hann skrapp á fyllerí og fyllti
líka grísinn
og fullir voru báðir tveir alveg eins
og svín.

Já, óþekkt hans var ógnarstór,
en eftir daginn þann
sem betur fer hann batna fór
og bindindisheit vann.

Einnig, góðu vinir, skal ég segja
ykkur sögu,
sorglega að vísu, um uppákomu
þá
þegar Emil rottu í gildru vildi
ginna
en ginnti í staðinn pabba síns
vinstri stórutá.
Og bætti heldur betur um svo blóðið flaut um kinn,
þann dag úr sláturdallinum
hann demdi á pabba sinn.


***

Svo má deila um hvort annað þessara laga líkist svo mjög upprunalega textanum:

Hujedamej, Sånt Barn Han Var! – Emil i Lönneberga

Hör nu på, govänner, så ska jag för er berätta
vad en gosse gjorde, det är nu längesen,
men nog lever minnet kvar i Smålands sköna dalar,
Katthult Lönneberga, det var den gossens he,.
Hujedamej, sånt barn han var,
Ej värre tänkas kan,
Och Emil var det namn han bar,
Ja, Emil hette han.

Sing-dudel-dej-sing-dudel dej
Sing-dudel-dudel-dej
Sing-dudel-dej-sing-dudel-dej
Hu-jeda-jeda-mej

Hör nu på, goävanner, så ska jag för er berätta
vad vår Emil gjorde en dag i sköna maj.
Upp i Katthults flaggsång hissa han sin lille syster,
stod sen lugnt og såg henne hänga där på svaj.
Hujedamej, sånt barn han var,
fast Ida var rätt nöjd,
ty ingen annan svävat har
på denne höga höjd.

Sing-dudel-dej-sing-dudel dej
Sing-dudel-dudel-dej
Sing-dudel-dej-sing-dudel-dej
Hu-jeda-jeda-mej

Nästa hyss han gjorde var när han i grönsakssoppan
dök på huvet ner og sen satt där stenhårt fast
uti mor sins soppskål, ty hans öron var för stora,
så det blev att fara till doktorn det med hast.
Hujedamej, sånt barn han var,
tror inte också ni,
att den som blott en soppskål har
vill ej ha gossar i?

Sing-dudel-dej-sing-dudel dej
Sing-dudel-dudel-dej
Sing-dudel-dej-sing-dudel-dej
Hu-jeda-jeda-mej.

Viljen I sen höra så ska jag för er berätta
vad vår Emil gjorde en dag i körsbärsti'n.
Det var då han la sej full, och full blev också grisen,
jojo, det var allt ett par sköna fyllesvin.
Hujedamej, sånt barn han var,
men som godtemplare
stod Emil redan nästa dag
och det var kärt att se.

Refr.
Sing-dudel-dej-sing-dudel dej
Sing-dudel-dudel-dej
Sing-dudel-dej-sing-dudel-dej
Hu-jeda-jeda-mej.

Och till sist, govänner, så kan jag för er berätta
hur i trisseobda sin far han låste in.
Stackars far forsökte krypa ut igenom gluggen
Men blev fast och hang där, tills natten den bröt in.
Hujedamej, sånt barn han var,
Den Emil som jag minns.
Nog är sånt illdåd mot en far
det grymmaste som finns.

Refr:

Hör du på, govänner, inte kan jag ju berätta
alla hemska hyss som vår Emil tog sej för,
men i snickarboden fick han sitta alla dagar,
tänk på det, små barn, om ni denne visa hör.
Hujedamej, sånt barn han var,
i hele Småland fanns
ej nån så vild som Emil var
och ingen innan stans.

Refr.

Viljen I sen veta vem som visan diktat haver ?
Det är pigan Lina som uti lust och kval
Tjänade Katthult uti sina ungar dagar,
Ack, vem kan väl räkna de flydda årens tal !
Hujedamej, sånt barn han var,
Men nu så är han man
Och vi i Lönneberga har
Ej bättre karl än han.

Refr.